Artık yoksun işte ne kadar acı çeksem de,

Dinlediğim şarkıların hüznüyle kalbimde,

Ruhun ürpertisiyle anlamsız gezinsem de,

Yalnızlığın hazinliğinde kaldım dertlerimle.



Müşkülüm zorluk olmaktan çıkardı şevkinle,

Serdettiğin o hamiyetin yumuşaklığı benimle,

Hoyratlığım nefsimde şimdi kalbim serzenişte,

Halsizim kalan ömrümün şu hazan bahçesinde.



Ne şakıyan kuş, ne rengârenk kuşatan çiçekler,

Muhabbetsiz sinemde daralıyor şevksiz nefesler,

Hissiz bekleyişler, hıçkıran yürekler kefensizler,

Nedametin çardağında ölüm halinde habersizler.



Nereye yaslansam sanki bir boşluk beni bekliyor,

Ruhumun lekelerinde hicranın dur durak bilmiyor,

Ötelerin serinliği vaktin zuhurunda nöbet bekliyor,

Ölüm halimi kesmiyor sevgiye hasretim maf ediyor.



Cehaletim odaların zindan renksizliğinde seyrediyor,

Muhabbet olmayınca bilgiler varlığında buharlaşıyor,

Hedefsiz yaşamak anlamsızlığın sokağında barınıyor,

Her nedense her bir nefes yargıçlığa doğru adımlıyor.



Can kimin, mühletin derinliğinde ki hikmeti bilinmeli,

Vehimlerin kuraklığında taassupla yoldaş edinmemeli,

Bilerek düşünülmeli, gülün renginde diken hissedilmeli,

Sabrın güzelliğinde aşkın asudeliğine hasretle gidilmeli.



Şefkat, hakikatin terennümüyle nefeslere serdedilmeli,

Hamiyetin suhuletinde erdemin rüknüyle nefeslenmeli,

Hareket ve kuvvetin sebebinde ibretle idrake gidilmeli,

Tefekkürün zindeliğindeki aşk hakkıyla teslim edilmeli.







Mustafa CİLASUN