şu masum gönlümde bir renk cümbüşüydü
tümden halisti duygularım
allı morlu da rengarenkti
yüreğimde de sevgi selim akışta dururken
kutsal bir duygu bağıyla bağlıydı yüreğim
rengarenk şaha kalkacakken
eller vurdu da kırdı beli derman mı kaldı
bir sevgi ve tutku adına sinem kururken

yoldan sapıp da şaşırdım hedef mi kaldı
kol kanat kırdılar dizde derman mı kaldı

aşkı şahikada yaşardık ruhumun ilmiyle
gönül barışıktı o gonca gülüyle
hoş mu hoştu tutkum sevgi muhkem ligiyle
mest oluyordum o tatlı mı tatlı diline
kopup da gitti gülüm içte heves mi kaldı
tutkun bir çift yüreği taşırken vuslat iline

felek bir vuruşta da çökertti yârim mi kaldı
zalimler söktüler kökünden gülistan mı kaldı

el alemler girdiler araya bin bir nifak ilen
dil acı söyler çekiştirip de dururlarken
kesildim birden yemeden ve içmeden
dertlere düşünce çıktım insanlığımdan
hüsranlar kapladı bende şevk mi kaldı
ömrümü çürüttüm vuslatımı göremeden

nankör vurdu kırıldım bende takat mi kaldı
hasut vurunca yıkıldım bir gelecek mi kaldı

itikattım da tamdı
hiçbir kötülükte gelmezdi aklımın ucuna
saf olanın yükü meğer eksilmezmiş ömürce
ne bilirdim ki hainlik varmış o duygu selinde
ruhen çökertti acımadı göz yaşlarıma
rezil rüsva oldum bende yüz mü kaldı
bu mazlum halimle vurgun yemiş gibiyim

gelen vurdu giden vurunca yaşam mı kaldı
sel vuruşta da alıp götürdü durum mu kaldı

kapkaraymış bu bahtım bir düze çıkamadı
bir an bile acıyarak günleme hazzı katmadı
sözde mertlik yetermiş iblisliğin o şerrine
güzeller güzelimin
sımsıkı tutmuşken o sıcak mı sıcak elinden
hayallerimin içine de bir ömrü sığdırırken
çıkarı vurdu devrildim bende kök mü kaldı
sevginin içinde şu an bir şok yemiş gibiyim

ruhta da başladı çözülme adım atacak hal mi kaldı
yıkışta da viran ettiler başımı sokacak han mı kaldı…


(20.02.2021) AZAP.. (Kadri Atmaca)