sensiz içim bir garip
yine bu gece
yalnızlığın adı sessizlik
hasret ve özlemin adı ise
sensizlik..

kör bakışlar arasında
hüznü dokuduk sevgimize
zamanın behrinde
ve
boş vermişliğin bir yerinde
köz olduk biz kendi içimizde
kaybolduk akıp giden zamanın içinde

saat gecenin tam yarısı
söndü ışıklar
buğulandı yorgun gözlerim
sen yine yoksun

damla damla düşen göz yaşım
yanağımı ıslatıyor
düşündükçe onca yaşanmışlıkları
başlıyor burun sızısı
derman bulmaz bu yara
derin mi derin
demişler bir kere adına
iflah olmaz aşk yarası

zemheri de ayazlı sensiz geceler
ses vermiyor balım
loş karanlık odamda
gizemli gölgeler
gel bir hele
uzaktan da olsa
ne haledeyim son bir kerecik gör beni
paramparça bütün duygularım
nar gibi kızarmış her yerim
kızgın saca yatırmışlar gibiyim

kendimi aştım
tarifi yok çektiğim acıların
çok darlandım çok
sığmıyor içim içime
bu neyin günahıdır
diyorum bazen
kendi kendime

odam buz gibi
tir tir titriyor yüreğim
kas kas kasılıyor yaşlı bedenim
sol yanım fena ağrıyor
galiba
feleğin en sert darbesini yiyorum
bu gece belki de

bizim en güzel günlerimiz
acısıyla tatlısıyla
eğrisi ve de dorusuyla
sır dolu çok şey yaşadık
dört duvar arasında
ne bıraktıysan arkanda
bihaber çekip giderken
almış bir bir yerini
şimdi hepsi tozlu raflarda

ama
hiç dert etme sen kendine
kalırsan benden sonrasına
kirletme sakın
temiz kalsın
bizim sevgimiz
tertemiz yüreğinde

biliyorum balım
uzaklarda bir yerlerde
sen bensiz
ben sensiz
şimdiler de
kim bilir nerde
bitecek
varsa ki yaşanacak
kalan ömrümüz...

05.02.2021
abdullah arı