kan y/ürüyen yolların kılcal masumiyeti
kalbim elinde tahteveralli
kaç aylak hafıza
gölgeli tenhaların..


tırnağı kesik uç
köklerinde demlenen zamanın
sahipsiz baharı
ki
baharlar bilirim
el değilmemiş boşlukların
masallara seğiren anka kuşu
denizde biraz mavilik
uğultusu dünyaya
vuran..



kamburlaşmış vedaların is karanlığı
sayıklar çocukluğumu
hüzün sarkağında gövdem
-oyuncağımı unuttum-
gecenin belikli saçlarında
rüzgarı yok melal ruhun
sil baştan konuşmaları sessizce bütünleyen ölüm
adı yok arkada kalanların
kızıl harflerin..




sadece buraya
düşler karışığı imgelere asıp şiir kılıçlarını
saklıyorum hayalleri eda ilhamıyla..
sadece buraya
parlayan keklikleri
incir çekirdeğini..
gökkuşağının yedi rengi cıvıl çocukların
yağız atları..
tutmayın uçuşan uçurtmaların elini
sek sek oynayanların çizgisini
çizip bir ağacın resmini seyredin sonra
tesbihe dizili vakit
sağır dudaklarda
yaralı renk

-ne kadardı yağan mutluluk-

büyüyor
ağ a dallanan dal bin zahmet
kurudukça uykunun tepesinde isyan
ay vurmuş alnımın zeytin teni
hep imtihan
yokuş
kırışığı..



bu zemin kaç vakit
yerin dibine kuyular açtı
duymadı sesimi en derinler
-bağırdım-
gök delindi
kulağımda duvarlar
gel öp beni



uyan çocuk
ne zamandır buralardayım
her yer çöl
zamansız bir han
soluk..
tohum verdikçe çıplak duygular
uzun başlar ki bahçelerin
herşey olabilir
kokla ama
koparma

dalında papatya
ölecekmiş gibi duranların cenneti
ama ölme

kalbim elinde..



....