ÇOK İNSAN TANIDIM

Çok insan tanıdım azı adamdı
Yoksul, yoksunlardı çok şeye muhtaç
Henüz pişmemişti, bir hayli hamdı
Kimisinin karnı, kimin gözü aç

Ego, kibir, nefret ortak yanları
Dinlemez, anlamaz hiç insanları
Zehir yeşilidir tüm isyanları
Onlarda keramet sakal ile saç!

Büyüktür, mağrurlu tepeden bakar
Sevmezse emirle ne canlar yakar
Her zamanki malum tavrını takar
Aklın varsa uyma çevresinden kaç

Gülmek, sevgi, vicdan raconu bozar
Üç-beş şakşakçıyla iyice azar
Gözleri fal taşı kuyunu kazar
Şirazesi kaymış maç sanıyor maç

Çok insan tanıdım yüzü asıktı
Sevgiyle bakanın canını sıktı
Bu çağda insanlık bunlardan bıktı
Temiz, dürüst insan bize ihtiyaç

Allah’ın kuluna borçlu kalmadım
Kulunun kulunu kâle almadım
Şerefle yaşadım, mahcup olmadım
Kimi benden kaçar, oynar saklambaç

Ne insan tanıdım güler yüzlüydü
Görgülü, efendi, açık sözlüydü
Doğruyu, güzeli gören gözlüydü
Onlar ruhumuza ilaçtır ilaç

Anzeri der herkes ektiğin biçer
Devran döner elbet gün gelir geçer
Vadesi dolunca faniler göçer
Hoş seda bırakan olur başa taç

Ozan Anzeri