Şu yalan dünyada
En çok yalnızlığı sevdim ben
Yalnızlıkta tanıdım kendimi
Ve kendimdekini
Önemli olan da buydu
Bendekini , fark edince
Yalnızlığın güzel olduğunu anlıyor insan
Kalabalıklarda kaybolup gidiyorsun
Amacın olmuyor
Ne kadar ve nasıl yaşadığının önemi kalmıyor

Tercih, bana kalmış olsa
Bir karavanım olsun isterim
Üç beş de lisan bilsem
Belli bir gelirim olsun
Dünyayı gezebilsem derdim
Dostum arkadaşım, yoldaşım
Bende benimle olduktan sonra
Ağrısız da olurdu başım
Ne sorumluluk bilirdim
Ne kalıtsal derdim olurdu

Seversen sevilirsin
Kedin, köpeğin varsa, bilirsin!
Ne de vefakar dırlar onlar
Aile kavramın yoksa da
Rahatça tarafsız olabilirsin
Benim demeyi bilmez
Sevgi ve merhamet kefelerin
Dengede kalabilirdi

Kolay elbette böyle yaşamak
Oysa sunulan hayat
Engelli yarış, hep tökezleriz, hep düşeriz
Zor tabi engebeli arazide, yürümek
Cesaret ister, yürek ister, güç ister
Yorulup dinlenmenin tadı da bir başka güzel
Yine diyelim, her şey yerli yerinde
Her şey olması gerektiği gibi
EYVALLAH

eminnur güler acar