“Aşık bir rüzgar eser dallarına
Yaralı bir gönül tırmanır en ucuna
Tepeden tırnağa depreşir zeytin ağacı
Güneş, ışınlarını sarınca her yanına
Yavaş yavaş gider bağrındaki acı”

Sarmaşık misali sarar yeşilin beni
Salkım salkım üzüm taneleri gibi
Sıralanmış yeşil yeşil zeytinlerin
Sıcaklığında güneşin kızarmayı bekleyen
Sim teni göz alan yabancı turistler gibi

Dağılmış gençliğiyle söz anlamaz er gibi
Dinçliğini ve gücünü kaybetmiş bedenim
Dallarından koparırken bir bir zeytinlerini
Dargın duruşunla duraksadı dalgın elim
Diledim bir an:” Yeşilin olsun benim tenim”

Topladığım her zeytin tanesinde
Hissettim acını yüreğimin bin paresinde
Hafiflemenin rahatlığı bir omzunda
Yavrularından ayrılmanın buruk sızısı
Yüreğimle kaynamış diğer omzunda

Sal yeşilini sal gönül çölüme
İndir yağmurunu şiir dilime
Beraber kafa tutalım ölüme
Baktığım her dalına aşığım ben
İster bir ister on zeytin ver elime

Yavrusunu esirgeyen bir ana kedi gibi
Saklarsın benden tanelerini bir bir
Tarzan misali çıktım dalına belki erken
Koparmayayım diye dallarından incilerini
Esirgersin cömertliğini görerek beni hakir

Ölümsüzlüğe erişmek mümkün mü faniden
Dolaşırken dalında aşık oldum sana aniden
Ağacında dolaşmak doğurdu beni yeniden
Tılsımını hissettim, hayran kaldım baya
Yaprakların bile şifaymış ağrılıya sızılıya

Aşkım sevgi, aşkım vefa, aşkım doğa
Yerdeki basit bir ottan en kadim ağaca
Hayatın anlamı ve tadı birlikte sefa
Uzat zeytin ağacım Hayrani’ye her dalını
Söyleyelim ikimiz, kainatın esrarını...

muharrem delibaş 4-8 Kasım 2020