1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
941
Okunma
Bir isyan ateşi gibi
Hüznümü yağmurlara saldım
Islanan bedenim değildi sanki
Islanan ruhumdu benim.
Ne zaman aşka tutulsam
Hüzünler beni bulurdu
Mutlu olmak için ne yapsam
Sonunda mutsuzları oynardı gönlüm
Görülmemiş hüzünler yaşadım
Ama var olmak için
Daha çok ıslanmak lazımmış
Varlık âleminde tek kalmış
Bir ruh taşır bedenim
O beden çoktan çökmüş
Ruhum dünden ablukaya alınmış
Şimdi ne yapsın bu yürek
Sensizliği en çok
Ay yaşar, güneş yaşar
Bir de darmadağın olmuş âşık yaşar
Umut teknesi bir kere yol aldı mı?
Geride bıraktığın hüzünlerin seni yakar
Ve ben bu andan sonra yokum
Beni de şimdiden bir hüzün kaplar
Ve hüznün içinde bir damla
Şakağımı ıslatır.
O damla bende kalan son hüznün
28/07/2008 İskenderun
Cevap Yaz