Bülbülünü kaybedince, dağlarda ağlar mıymış,
Gülünü kaybedince, bağlarda ağlar mıymış,
Gülistanını kaybedince, yiğitlerde ağlar mıymış,
Peygamberi kaybedince, Medine’de ağlar mıymış,



Bu çemen diyarın Ya Rab !
Ne kurban adadı Anaları,
Ne soy verdi pehlivanları,
Ne de boy verdi karanfilleri...








Tümünü kaybedince, parçada ağlar mıymış,
Alimini kaybedince, alemde ağlar mıymış,
Talebini kaybedince, ilimde ağlar mıymış,
Muhammedi kaybedince, Kur’an’da ağlar mıymış,





Bu benler diyarında Ya Rab !
Ne bitkiler meyve verdi,
Ne tam olarak solu verdi,
İkisi arasında kala kaldı.








Aydınlığını kaybedince, vicdanlarda ağlar mıymış,
Gücünü kaybedince, ellerde ağlar mıymış,
Haklarını kaybedince, halklarda ağlar mıymış,
Mustafa’yı kaybedince, Ümmette ağlar mıymış.






Bu garipler diyarında Ya Rab !
Ne dertlerimiz üzerine bir yar,
Ne yaralarımızın üzerine bahar,
Ne de bizi düşünen kimsemiz var.








İbrahim’i kaybedince, kabede ağlar mıymış,
Musa’yı kaybedince, tur-i sina da ağlar mıymış,
İsa’yı kaybedince, çarmıh da ağlar mıymış,
Ahmet’i kaybedince, sidre de ağlar mıymış.






Bu virane diyarın kalmadı Ya Rab !
Ne sevdayla bağrı yanık münevverleri,
Ne sevgiyle donatılmış bireyleri,
Ne de aşkla örülmüş birlik ve beraberliği.








Süleyman’ı kaybedince, hüthüt de ağlar mıymış,
Yusuf’u kaybedince kumrular da ağlar mıymış,
Eyüb’ü kaybedince, kurtçuklar da ağlar mıymış,
Hatem-ul Enbiyayı kaybedince, kusva da ağlar mıymış






Bu enkazı diyarın Ya Rab !
Sen ol imar eden mimarı,
Kırılmış kalplerin,
İnsafsız yüreklerin,
Kararmış vicdanların.







Nuh’u kaybedince, denizler de ağlar mıymış,
Yunus’u kaybedince, balıklar da ağlar mıymış,
Davud’u kaybedince, vadilerde ağlar mıymış,
M.Emin’i kaybedince, kütük de ağlar mıymış.






Bu kimsesizler diyarın Ya Rab !
Sen ol yetimlerin,
Mustazafların,
Kimsesizlerin,
Biz Ümmetin çocuklarının sahibi.





Haya giyinmiş gençleri kaybedince, melekler de ağlar mıymış,
Gözü nemli ihtiyarları kaybedince, semekler de ağlar mıymış,
Ar örtünmüş gelincikleri kaybedince, ruhlarda ağlar mıymış,
Şafakta ağlayan Nebiyi kaybedince, ins-u cinde ağlar mıymış.





Bu vefasız diyarda Ya Rab !
Katında lutf-u kereminle ver bize,
Sızlayan öz,
Ağlayan göz,
Kızaran yüz.




İbadetle beli bükülmüşler olmayınca, yağmur yağar mıymış,
Hu hu çekip uyutulanlar kalmayınca, güneş doğar mıymış,
Yetimleri mağdur olan toplumda, hayır bereket olur muymuş,
Seherde kıyama duranlar bulunmayınca, kıyamet koparmıymış,




Bu kıyameti kopmaya gelmiş diyarın Ya Rab !
Rahmetinle koruyucusu SEN oluver,
Gönlümüze nur,
Gözlerimize fer,
Dizlerimize derman ver....