Erbabı; ahdinden, dinden cayınca
Âlimin tâcını cühela almış
Çağların çarkında kurt kocayınca
Meydan sözü kala, çakala kalmış

Şahittir sözüme sert esen ayaz
Nefsin her arzusu cahile cevaz
İlimi emreden İslam’ı, vaaz;
Sarığa, cübbeye, sakala kalmış

Ruh, insan ararken sînede özde
İtikat nüvesi kül olmuş közde
Îmanın delili iğreti sözde
İsbatı seccade, şekile kalmış

Mahlûkun âlîsi nefsin kölesi
İblis’e yem olma an meselesi
Beyinler beşerin şer’î kıblesi
Tanrılık taslamak akıla kalmış

Nifak sofrasında öfke çorbası
Görene, "bal yiyor" der intibası
Haramlar helalin öz akrabası
Mide bulandırmak bir kıla kalmış

Ya gönlüm gurbette ya vatan uzak
Zifir baş ucumda, yine tan uzak
İlimi, irfanı okutan uzak
Yas tutmak hocasız okula kalmış

Kul isyan ettikçe Ulu Hünkâr’a
Musibet yağmuru vermiyor ara
Kan kusan kaleme küsmüş şuara
Ahvali arz etmek bu kula kalmış.

Mecit Aktürk

Berlin.

Mahir kalemden inci;

Müşteki olanlar girmiş hizaya
Kimi yere bakar, kimi fezaya
İtikat kalmamış hükmü kazaya
İstida tebliği bir pula kalmış

Muhacir Bozkurt