senin veya benim hiç fark etmez
olgumuz bu yaşandıkça demleniyor
şimdi bir düşün rollerini
veya nasıl nerede durduğunu
sen iyi biliyorsun
nefsinin eştiği kuyunun neresinde olduğunu

kör gözle sağır kulaklı
şapşal bir izan içindeyken
ölüp ölüşte de dirileceğini

ne bir kişiliğin var olacak
ne bir hanım efendiliğin kalacak
ne de bir sevgi ve saygı damlayacak
bir el işareti ile susturulacaksın

karnım tok gayri
cilvende ki o şuh kıvırmalara
ve o göz yaşlarında ki timsahlara
yağmur olsan yağsan sokağıma
yine de ben bereket duasına çıkarım
bana en büyük mükafat yokluğun
ve yakamdan düşmüş olan boşluğun

şirklerin
imansız vücutların çok ötesinde duruyorum
günahlarını bindir gitsin sırtına
ihlas’ sız izansız hiç bir olguyu
kabullene bilmem hiç mümkün değil

tüm has ulviyeti yok sayan
tüm değerleri yıkan
ve bütün legalleri ters yüz eden
o fosforlu ışıkların altında pinekleyemem
aklının o kangren tarafına da kanamam

kaldırımlar eskidi sen hala tepinmektesin
ayaküstü koklaşan o mahlukatlar gibi
sadece kendini kandırır tutumların
sakın ha çirkefine bulaştırmaya kalkma beni
gün ve zamanın keşke bilsen kıymetini

kaybettim ya yok hükmündedir nefsim
inan ki
içime bol bol çıkıp da giriyor nefesim…


(14.01.2021) AZAP.. (Kadri Atmaca)