GÜL VE BÜLBÜL
Gül ,bülbülsüz olmaz bu diyarda,
Aşıyana ne eylesin, olmayınca cana.
Gülzare olur bu gönül canana,
Ne gül ,ne de bülbül olmayınca.

Olmazsa olmazıdır gülün, girince bu hana,
Gül,bülbüle inler durur, yürür hâkka!anlayana.
Emeli sevdadır gülün,bülbül anlamasa da,
Bu son esintidir.Fırtınalar dursun yana.

Bülbül neylesin, kanadı kırıksa da,
Biçare varamaz, yüreği yansada.
Ne haber gelir güle, ne de baksa da,
Kan damlar yüreğine,bekler- durur sabahlara.
Gem vurur yüreğine,bakar durur sabaha!

GÜL ve BÜLBÜL II.
Açmasa da çiçekler dalda,
Konmasa da bülbül hovarda.
O gül ki hep onu düşünür,
Sonbahardır bu! Salgınlar olsa da.

Çağırır gelmez.Yüreği kan ağlasa da,
Kar,tipi,soğuk,ayaz ,kalaş olsada,
Bilmez ki…Kan damlasa da yüreği,
Oysa onun gözü gönlü, çalı dikenin başında.

Yalçın KARAŞAH 11.01.2021 11.11 GEÇE BURDUR