1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
445
Okunma
Kıraç bir toprağı andıran
Kocaman bir dolunay gökyüzünde
Vurur manasızlaşan yüzlere
Solgun ışığı;
Dalıp giderim gece karanlığı gözlerine
Kalabalık yalnızlığımda
Bir çoçuk gibi içimi çekerek ağladım
Gün batımında;
Akşam denizine bakarak düşler kurduk
Hayat üstümüze geldikçe
Sığınacak yer aradık
Fırtınalı ruhumuzda
Dindiremedik rüzgarımızı
Kurtulup hüzünlerden
Beceremedik gülümsemeyi
Korkuyorum,
Maziye dalıp seninle karşılaşmaktan
Ya çelersen aklimı
Yağmaya hazır
Yağmur bulutlarını saklar gözlerim
Kuruladım, elimin tersiyle
Süzülen gözyaşlarımı
Uğradım her zaman olduğu gibi
Köşe başlarına sinmiş hatıraları
Yokladım yine sensiz
Mehmet Can 11.07.2018 Çanakkale
5.0
100% (2)
Cevap Yaz