Saygım vardı ona buna şuna
Ayrım gayrım yapmadım asla
Herkes düştü kendi çıkarına
Çıkarım için adam satmadım...

Herkesin derdi para mal idi
Benim derdim insanlığım idi
Dünya için insanlık bitmez idi
Canlara can verip çağladım...

Herkes gideceği zamanı bildi
Menfaati bitince hemen sildi
Akıl akıl değil pabuç gibi dildi
İnsanlığı insan bilip sakladım...

Tek derdimiz yaşamak olsun
Varsın çiçeklerimiz de solsun
İçimizde ki sönmeyen korsun
Varsın insan oğlu seni yorsun...

Arayan aradığını kesin bulur
Kötülük iyilik mutlaka budur
İnsanlık insanlığını saklamaz
Sen kötülüğün ile otur kudur...

Aynaya bakınca sanki melek
Kendini bilmez aslında kelek
Üzerinde bile durmaz yelek
Peçesi olsa da namussuzdur...

Adam da burma burma bıyık
Yolda görsen sanki tipi kayık
Kendini insan sanır sanki ayık
İnsanlığı kaç gramdır bilmez ki...

Ufuk Güney