Karanlıkta kalmış küçük bir kız çocuğuyum
Ne soran var beni
Ne de tanıyan buralarda
Yağmur altında ıslanmış küçük bir kız çocuğuyum ben
Ne şemsiyem kalmış sağlam
Ne de yüreğim
Ne yokluğum bilinmiş
Ne de varlığım hissedilmiş.
Kar taneleri üstünde yürüyen küçük bir kız çocuğuyum
Ne soğuklar çekmişim içime,
Ateşle yanan yüreğime sadece söylenmişim
Ne dindirebilmişim acısını
Ne de susturabilmişim dilini
Ateşler içinde kalmışım
Daha da alevlenmiş yüreğim
Ne bir su dökenim olmuş
Ne de toprak atanım.
Denizler içinde kaybolmuş küçük bir kız çocuğuyum ben
Kendi sevda denizimde boğulmuşum
Beni de alıp götürmüş akıntı, yüreğimi de
Yüreğimdeki seni de.
Kapkara bir yalnızlıkta unutulmuşum
Ne gören varmış yüreğimi
Ne de duyan sesini
Öyle soğukmuş ki bu yalnızlık
Bitmiş odunum
Sönmeye başlamış ateşim
Ateşim olur musun sevdiğim?
Derin çukurlara düşmüş küçük bir kız çocuğuyum ben
Çok ağır yaralar almışım
Ne yaralarımı saran olmuş
Ne de tutup çeken ellerimden
Yaprakların sararıp yere değdiği mevsimde doğmuşum
Sevda ateşimin tutuştuğu günü kutlamışım hep
Ne özlemeyi bırakmış yüreğim
Ne de unutmayı düşünmüş sevdiğim.
Sevmesini bilen küçük bir kız çocuğuyum ben
Ne korkuyorum seni sevmekten
Ne de vazgeçiyorum sevdiğim.
Derin yaralara sahip,
Çatlaklar arasından gözyaşı sızdıran,
Yanlışlar yapan ama asla vazgeçmeyen küçük bir kız çocuğuyum
Gözlerine baktığımda yüregini görebildiğim bir sevgilim vardı
Bir hiç uğruna kaybettiğim
Artık gönül defterini kapatan küçük bir kız çocuğuyum ben
Ne sayfam kalmış artık yazabileceğim
Ne de sevdam anlatabileceğim
Son kez HOŞÇAKAL SEVGİLİM...