Adem Ulutaş

Giden yılda sınandık/ gelen yıl hayra gelsin
Gösterdin kudretini/ bundan gayrı şer verme
Çaresizce kıvrandık/ kulların yüzü gülsün
Son buldur afetini/ hayırsız keder verme

Sardı ateş çemberi/ yandı yeşil ormanlar
Deprem yıktı her yeri/ per perişan insanlar
Hatırlattın mahşeri/ arşa çıktı figanlar
Ve ölüm şiddetini/ bilmeze değer verme

Bırakma bizi aciz/ ey varlığın sahibi
Sen vermezsen biz açız/ sende kulun nasibi
Damla suya muhtacız/ kurudu kuyu dibi
İndirsen rahmetini/ su ver bize zer verme

Affet beni Allah’ım/ asi oldumsa sana
Çıksın katına ahım/ ateş düşür bu cana
Tövbe, çoktur günahım/ tükendim yana yana
Gönder mağfiretini/ kuluna heder verme

Senden gelen kabulüm / "lütfunda kahrında hoş"
Ver Ademe dert zulüm/ yalan dünya zaten boş
Sana ermekse ölüm/ hadi Âdem durma koş
Yaşatma hiddetini/ inanmayan ser verme