aldanışın güvercinliğinde yaban renkleriyle
bir bakıma, gökte fosilleşen uçuşlarla kaldı
sürmesi gereken
yaşamın sonsuz adımlarından birini atarken
denklenen
tesadüfe gözlerin bulaştığı bir meteora çarpmasıyla
izahı mümkün tüm olanların
anlamak ömürler boyunca sürüyor

gök bi güvercin kayıyor uzayın bitemediği yerden

taşları yosunlar, demiri pas, ağaçları mantarlar örttü
uykusundan uyanan palazlı bir çocuğun dimağından baktın mı aynaya?
her daim düşerim bu tuzaklara
kaçtığım zamanlarda iğde ağaçları diplerinde yakalandığım yapışkan otlar vardı
belleğin değişkenlerle oynadığı uyumsuzluk oyunları
dizisinden firar eden parçacığın hızıyla dönüyor kütle
yoklama kaçağı

al bi meteor uçuyor zamanın bükülemediği yerden

yılanın omurlarını dinlediğimde kanıma karışan seslerin menfası
çıtırtılar, hışırtılar, kımıldanan şeyler
aklın kuyularına düşen nesnelerin kaybı
mat edilmiş ve geride bırakılmış ayrıntılarla kaç saklanca ayakta tutuluyor
mite yaslanıp devam edebilmek adına?
ölümden sonra bile bitmiyor

güvercinin ışıdığını, uzay taşlarının söndüğünü sunabilirdi bana yaşam
yalnızca kendime delil olarak