SINIRSIZ COĞRAFYANIN YALNIZ ÇOCUKLARI
(SEN VE BEN)

sen ve ben
aynı ana
ayrı cografyaların yalnız çocuklarıydık

ben
kır çiçekleri arasinda dolaşan karınca
sen
Domda
Concordede
Kızılmeydanında
Taçmahalda kimliğini arayan mülteci

herne kadar kimliğimizde kardeş yazıyor olsa da
sevgiden yoksun ve çaresiz
her birimiz esiri olduk
ayrı coğrafyalarda
sevgi yoksunu iktidarların

ben
sisteme başkaldırmış asi
dünya barışına uzatılan zeytin dalı
kardeşliğe uçan güverciniyken duygu yoksunu yüreklere

sen
bir düş ötede uzatılan eli bıraktın
sınırı bekleyen SS’ler gibi
açmak istemedin paslanmış yüreğinin kapılarını

mahkum ederk içine
"seni seviyorum" tümcelerini
kırdın özgürlüğe uçan kanatlarımı

ve ben
hissettim içimde
sızarak akan kanı
yüreğime çöreklenmiş bütün acıları

oysa yoktu
olmamalıydı
yazmamalıydı kimliğinde milliyeti çocukların

Ali
Ayşe
Aleksanra
Aleks
Yoshiko
Yada Keisuke
düşlerinde uçmalıydı özgürce
sınırı olmayan ülkelerin ve ulusların

sarışını
esmeri
buğday tenlisi
çekik gözlüsü
zencisi çizmeliydi
dilekler tutarak altından geçeceği gökkuşağını 🌈

ama gökyüzü
kara bulutlarla dolu bir tuvaldi
üstelik ne boya
ne de bir fırça vardı

olmamalıydı çocukların
kara bulutlarla kaplı
doğduğu topraklar kaderi

ben
uzatıyorum
hadi sıkıca kavrayın elimi
ya da sevgi yoksunlarının kırın kalemini

bırakın düşleri mutlulukla süslesin

lütfen
siz yazmayın
geleceğimiz olan çocukların kaderini

Efkan ÖTGÜN