Yine akşam oldu, dumanlı başım
Halimi, hatrımı soranım da yok
Hep yalnız başıma sürdü savaşım
Yağmurum fırtınam boranım da yok

Güneş yer yüzüne verirken ahenk
Gül oldum bağlarda açtım rengarenk
Ruhum bedenimle ediyorken cenk
İncitip kırmadan derenim de yok

Hasretin korunda yanarken bağrım
Sanadır sevdiğim sanadır çağrım
Yaralı kalbimde dinmiyor ağrım
El uzatıp merhem sürenim de yok

Çaresiz kalmışım bitmiyor çilem
Gecelerim keder gündüzüm elem
Desem Ferhat gibi dağları delem
Destek olup omuz verenim de yok

Bunca aymazlıklar tak etti cana
Büyüdü isyanım sığmaz cihana
Dönmüşüm kervansız yolcusuz hana
İyi gün dostlarım yarenim de yok

Bugün bana ise, yarın da sana
Muhtaçtır her zaman insan insana
İstersen ayıpla, istersen kına
Nazıma göğsünü gerenim de yok

Açıldı felekle büsbütün aram
Saatim, dakikam, saniyem dram
Anladım Sevim ’e mutluluk haram
Canan diye candan, saranım da yok

Sevim GÜLER