Bütün sırlarımı ortaya döktün,
Vicdanın sesine kulak vermedin.
Şeb-i yelda gibi üstüme çöktün,
Neler çektiğimi asla görmedin.

Bulutlar çekildi, yıldızlar çıktı,
Sanki gökyüzünden birisi baktı,
Üşüyen yıldızlar bir ateş yaktı,
Ellerim donmuştu, niçin sarmadın?

İhanet edemez, doğuştan mertler,
Uzun gecelerde depreşir dertler,
Aynada görünmez olur suretler,
Güzel şeyler için kafa yormadın.

Yalancı bahara aldanmış kuşlar,
Yanakta buz tutmuş ufacık yaşlar,
Geceler uzunsa, hasretlik başlar,
Bunların farkına niye varmadın?

Birisi kaçarken biri kovalar,
Senlik, benlik varken bitmez davalar,
Uzak diyarlarda, yanık havalar,
Derdin var mı diye, bir gün sormadın.

Gecenin sonunda çıktı bir ayaz,
Kırağı düşmüştü, kar gibi beyaz,
Koşmayı isterim kırlarda bu yaz,
Hayallerim uçtu, niçin vurmadın?

Şeb-i yeldalarda göğe bakarım,
Kayan yıldızlara selam çakarım,
Tenezzül etmezsen, ben de bıkarım,
Geçip gittin o gün, bir an durmadın.


Sabri Koca

*Şeb-i yelda: yılın en uzun gecesi (kuzey kürede 21 Aralık gecesi)