Ben kala kaldım bir şehrin ortasında
Cehenneme intikal bir aşkın rotasında
Ve hangi şarkı varsa şairin notasında
Gitmek istiyorum bu ayrılığın noktasına
Kaldır beni yerli yerimden
Düşünmeliyim artık derinden
Sıyrılmalıyım bu cisimden
Mahrum olmalı merheminden
Girmeliyim odasına en mahrem halde
Yine bir aşk sahnesi, yine sevişme
Bu zevk çığlıkları nereye kadar olsa
Çıkacak mı hala toprak içine dolsa
Toprağa haykırsam gökyüzü ağlar
Fırtınalar kopar ince yerinden
Ben söz ederken merheminden
Demek ki kanamalar pek derinden
Oynuyor yeryüzüm, yerli yerinden
Tanıyorum seni ben madeninden
Ateş olmalısın ki, küllerim anlam bulsun
Sen külleri bile aşkınla yakıyorsun
Hem bu güneşin bir güneşi var
Bu yıldızlara bu yıldızlar
Bana artık elveda deme
Hasret kalmak, hasretlere
Ne deli bir denge
Kelimeler altüst
Divane şair
Şu dünya süs
Âşık olmak varken aşka
Aşkın bir parçasına
Sen bir küp suyun aşkıyla
Bir ırmağa kör bakmakta
Bu sabırsızlığın haddi sabırdan
Uzaklaşmak var yarından
Ölmek istemezken bu beden
Senden ayrılığa da katiyen
Şerefine kalkıyor bütün kadehler
Seni zikreder gibi diller
Ve ben diyorum ki
Bir kadından yola çıkmak gerek
Allah aşkını böylece tadabilmek
Tıpkı kelimelerle gitmek gibi
Hezeyanlardan öğrendik sessizliği
Bedende tattık bedensizliği
Sonuçlara inanmak nedensizliği
Karanlıkla düşüp kalkmak gibi
Uyandıkça uykuya dalmak
Ne kadar güzel insanlar arasında
Yalnızlığınla biraz konuşmak
Kelimeler artık darağacı
Gökyüzü olmuş başımın tacı
Bir tekbir tadıyla
Unutmalıyım duyduklarımı
Bir secde merasimiyle
Uçurmalıyım artık aklımı
İşte aşk böyle olsa gerek
Her şey boş, herkes engerek
Bu zehri tadabilmek
Balın cevherinden olsa gerek
Artık hiçbir şey düşünmemek
En güzelini düşünmek demek
Tek rakip Allah’ı görebilmek
İşte onunla bütünleşmek
O, O da ben, Bende ben
Sıyrılmak etten kemikten
Artık dünyanın derdine
Dert demem, dert demem...