//
.
.
.

bir
kaleme
ritim vermeyi,
şiir yazmayı mesela
bilmem, bilemem de.. hani bazen
“kelimeleri bağdaş kurma dilinde” diyorsun ya

hani,
“susma,
susma artık,
konuş be adam” diyorsun ya
ahh, bilmiyor musun be kadın bulutlar dolusu
çisil çisil susmayı en çok ta hıçkırırken sen öğrettin dilime

sen
öğrettin
tenime, tensizliğime
ve inan suskunluğum leb-i deryaysa
maviye olan sevdama ve en çok ta laciverte olan
yalnızlığıma, ıssızlığıma ver ya da verme kalsın bende bir ömür

bir
başına
taşıma düşle
ne bu gece döner
ne de bu düşsellik sona erer
harelendikçe tanelendim kumdan şiirler yazdım

huyum,
yüreğine
sükutu gümüş,
suyum ise akıntısına, küreğine,
dümenine sandal ve alnım üç vakte tuz
midye topluyor sanki ecel “ahh” telveleştikçe tenimde.

olta
savurdum
güne, güneşe
takvimden düşmeyen güze
rast gelsin yeşilinde, mavisinde bahar.. dudaklansın
alı, pulu ve aşk eylesin artık Tanrım rast eylesin bir bukle de olsa bu kulu…

.
.
.
//


ilhanaşıcıaralıkikibinyirmi