Ey şair!
Şairim diye yola çıkmışsan eğer unutma
Yalnız şövalyesin artık
Küsme yalnızlığına dert etme sakın
Sahte gülücüklerini halkın el çırpmalarını
Umursama asla aldanma.

İkiyüzlü yalan dünyanın maskeli balolarında
Tenkit edecekler, yereceklerdir seni bil!
Solmasın duyguların dallarında
Her daim tomurcuklansın taze filizler
Ruhunda açsın çiçekler.


Bu yola baş koydunsa artık
Bağırmaktır karanlıklara görevin
Bir elinde meşalen, bir elinde kalemin
Parlasın ışığınla keskin kılıç!
Girmesin kınına hiç.

Dünyanın tatlı sahte şehvetleri hazzına
Kapılarak sevdalı şiirler yazacaksan
Divane şaire çıkacaktır adın
Unutma ki...
İşte bu yolda şimdi çuvalladın.


Takvim yapraklarının solduğu,
Savrulduğu zamanda
Vakit hızlıca akıp, vardığında menzile
Gözlerin düşse dahi zifiri karanlığa
Korkma!
Rehberin yoldaşınsa melekler
Şiir sofrası kurmuşlardır ozanlar
Çalsın sazlarında nağmelerin
Gelişin kutlansın.

İlkbaharın güneşi sıcaklığına denk
Okunsun ışıltılı şiirler
Ak gerdana dizilsin incileri
Sen ki! Ey yalnız şövalye...
Ufkun kızıllığında mest olsun yar gamzeleri
Emsin!
Batırsın güneşi.