Nereye kadar sürecekki
Ne o var, Ne ondan iz
Çığlıkların içinde biz
Ne kadarda sessiziz

Ah şu mavi gökyüzü
Bukalemun hayatında
Seni gördüğüm an
Batacak güneş kollarımda

Ey ay harap olur
İki gözüm önüme aksa
Allah’a ulaştımsa
Sen Mescid-i Aksa

Karanlık ateş olup
Gözlerimi yaksa
Ne büyük yalan
Ne büyük yalan

Ey gecenin kadını
Ne gündüzü beklersin
Doğacak güneş değil
Batacak aydamı kaldı akın

Ne doğacak güneşte
Ne gidecek ayda
Senin hayalin
Düşen yıldızlarda

ve belkide üşüşen
Diline bir kaç kelam
Olmayan bir selama
Aleyküm selam

Neyse, herneyse
Kendimdeyim diyerek
Bir nebze olsun
Kendine gelebilmek...

Allah bir aşk yarattı
Aşıkları, aşka battı
El attığım herşey
Elime yüzüme bulaştı

Yinede güzel
Yinede güzel
Yinede güzel
Ne güzel yalan

En güzel yalanları
Artık ben söyledim
Yokluğunda dediğim
Düzmece bir amin

Her kadının koynunda
Seni aldatıyorum
Ki sana, yemin ederim
Ya rabbel alemin

Bir aşk meyvesidir
Senden istediğim
Yeminlerle yemedim
Tövbelere gideyim

Aşk dediğin bir suysa
Bende çöllerdeyim
Ne olacak halim
Yeminle durum vahim

İzahsız ağrılarımda belki
Ruh bedenden tayin
Bu kalp katiline
Benden vekil gönderin

Hilafet yanlısıyım
Adalet senin
Kalmadı benliğim
Oldu senliğim

Bu yüzden ki kadın ben böyle
Senli benli sohbetlere
Alışmaya çalışıyorum bir nebze olsun
Sizlerin değerini öldürmek için

Ben seni yaratan Allah’ha
Ben seni yaratan Anneye
Ben beni teslim eden kelimeye
Ben aşığım bu aşka

Neyse teslim, tek tesellim
Ben olmayan bana yakınlaşman
Kime gülsen, bana gülersin
Kimi sevsen O’yum artık...

Artık şu koca evde
Mumla aranır oldum
Aşkın o manasını
Hep erimekte buldum

Buldum galiba buldum
Yastığımın altında
Yatacaksa bir ölüm
Yatsın artık koynumda

Artık bitsin bu oyun
Bakın tekrar yumuyorum
Sonsuzlara sayıyorum
Sonsuzluğun şerefine

Sen geldin ben gittim
Ben başladım sen bittin
Aman Allah’ım ne berbat filim
Hep tesadüf, hep tesadüf.

bir söz kalır dilimde
olurum gölgene gölge
bu şairin elleri
karanlığın belinde

tutarsın ellerinde
şu kalbimin nabzını
deneyebilseydi keşke
bu sefer son şansını

bedensiz bir bedenin
içinde bir yerdeyim
bela olsan nafile
başıma tac ederdim

ki sana yemin edeyim
ya rabbel alemin
sen varsın kapıda
çıkmaz kim o seslerim

tek tıkırtı bedende
kemiklerin sesleri
benim yerime şeytanım
alıyor nefesleri

ölümlerin ölümünü
zaman nabzı atarken
gidenlerin elemini
ellerimle gömerken

tadıyorum tatsızlığı
kalıyor damağımda
elvedanın şerefine
son kez yudumlanınca

parçalanır kadehler
akan kanın niyetine
tokuşturalım artık
bir aşkın şerefine

paha biçilmez nefretin
dönülmez şehadetine
mani olursun kadın
sen ulvi rahmetime

anlardım bir zamanlar ki
rüzgarların dilinden
tutmasaydı keşke
ateşlerimin elinden

ve karanlığın hamlesi bu
bembeyaz bir kağıda
güneş bakacaksa batsın
bir senin kollarında

ellerini tutuyorum
tıpkı bir güneş gibi
buharlaşırken birden;
işte aşk dedikleri

demekki diyorum
bu gözlerimin nemi
henüz çöken karanlığın
olacak son demleri