Hep düşündüm ... Kayın Anne ne demek diye ...
Sonradan öğrendim ki, gerçeği bir kayın ağacı kadar yüce ...
Bazen gölge, bazen kendini yakan bir bilge ...
Söylesene anne hep kendinden koparıp bize verdiklerin canını acıtmadı mı senin ?
Ve bu hastalık eritirken o güzelim ciğerlerini nasıl dayandın ?
Bir ah demeden nasıl tükendi için ?
Yoğun bakıma alırlarken seni nasıl unuttun acılarını ?
Son duyduğum sözün, çocuklarıma iyi bakayım idi ...
Sen kendini hiç mi düşünmedin ?
Hiç mi korkmadın ölümden, sadece iyi olun diyebildin en fena durumda iken ...

Bir teselli düşünüyorum ...
Cennet öncesi gülümseyerek karşıladılar seni
Tuttular bizim yerimize o pamuk ellerinden,
Hoş bir seda ile hoş geldin dediler ...
Bizim bilmediğimiz kıymeti gösterdiler belkide...

Söylesene KAYIN ağacım ANNEM
Canın yanmadı değil mi giderken.
Elim düşene kadar, emanetin avucumda yaşayacağım. SÖZ.