Bu şiirim esin kaynaklarımdan birisi olan rahmetli Âşık MAHMUT ÇELİKGÜN’e ithaf edilmiştir.


Umutlar,dileklerle, başlasak da her yıla
Bir nehir yatağında sessiz akmaktır dünya
Yüce Mevlâ’m dilerse, nasip olur her kula
Gelse de beklediğin, dönüp bakmaktır dünya


Devletler güçlü güya, kalakaldı çaresiz
Hâlâ zulüm sürerse, bahar gelmez cemresiz
Maske takanlar(!) artık, dolaşmıyor maskesiz
Bir süre konaklayıp, geri çıkmaktır dünya


Her ne âfet olsa da, dolan gider vadesi
Ömür mürekkebinin yoktur bitse çaresi
Son nefes o an durur, bitmiş ise süresi
Küllenmiş ateşleri, tekrar yakmaktır dünya


Bahsi bile üzücü, nice acıyla dolduk
Geri kalan günleri, korkuyla bekler olduk
Dengeleri bozunca belayı hemen bulduk
Kurulan hayalleri, çabuk yıkmaktır dünya


Bir yanımız hep buruk kalır olmasa hülya
Uyur iken görüp de, unuttuğumuz rüya
Beterinden saklasın, inşallah bizi Hüdâ
Gece kâbus görüp de, hemen kalkmaktır dünya


Dünya telaşı için, koşuşturmakta insan
Allah’ı görür gibi, ibadet etmen ihsan
Ümitsiz olur isen, olacak her şey ziyan
Hem umudu koruyup, hem de
korkmaktır dünya


Bunca yaşananlar hiç, kolay değildir dile
Çekmesi mukadderse, çekilecek her çile
Korkuyla yaşar olduk, dışarı çıksak bile
Eceli bekliyorken, yürek burkmaktır dünya


Türkmenoğlu diyor ki; terkedecek sevenin
Toprağa karışınca, çürüyecek bedenin
Bilmem kabul görür mü, mazeretin, nedenin
Musallaya konup da, nâşı kalkmaktır dünya

Türkmenoğlu (Şükrü Atay)