Tanrıkut,,
.
.
.

gök yeleli bozkurt Türk soylu
gök dağın süvarileri ne de kutlu
kırk bin çeri önünde gürleyen tutku

yağı hurra bu kaç bin yılın gürlemesi
yağız yer titreyen nal, bu bir gök fırtınası
akan kanları temiz duru bir uçmağ şelalesi

bak gör akına çıkmış üçok ve bozok çerileri
dokuz tuğ uçuyor dörtnal hedefe doğru ileri
dizilmiş sıra sıra gök Türkün kutlu tümenleri

başbuğun menzili hep ileri asla dönmez geri
bilekler çelik yürekler tunç bakış kurt pence iri
bu dört yön esen fırtına Tanrıkut’un şanlı seferi

tanık olsun yer göğ bu Tengrinin kadim ordusu
şen yürüyen şu korkusuz tümenler onun nuru
yağı hurra narası yankılanır hala cihana kutlu

ok yay pusat dört nala,bak bu Türkün askeri
kulaklarda gürleyen kadim bir dombıra havası
dillerden düşmez Türkün mert cihangir şanı…