gözgözü görmezdi
kar suyu ayaklarıma dolardı
kargalarla beraber üşürdük
içimde sadece sıcaklığın olurdu
yol boyu seni düşünürdüm
kargalar soğuktan yere düşerdi
ayaklarıma kar suyu dolardı
ince bir türkü sızardı gözlerimden
sanki dünyaya güneş sızardı
yalnızlığımız bozulsun istemezdik
türkümüzle ısınırdık yol bitmesin isterdik
biz kargaları severdik kargalar son nefesleriyle bize gülerdi
gözlerinde ağlayan tebessümleri gençliğimize gülerdi
ayaklarımıza kar suyu dolardı
fırtınaya inat türkümüzü söylerdik

gözgözü görmezdi
zaman nedir bilmezdik
şaşkın sille tokat karla karışık bir yağmur
ayaklarımızın altında buz kırıkları
yüzümüzün o anki anlamıydı zaman
başkası olamazdı kargalar vardı aşkımızı şenlendiren
biz laf ebesiydik kargalar söz ustası
gülüşürken gözlerinde hiç bitmeyecek
o ağlayan iyimserlik
kendimizi bırakır kargalara ağlardık
yollar tozlu uzun sopsoğuk bir griyle uzar giderdi
zaman nedir bilmezdik
gözyaşlarımıza babasız akşamlar çökerdi
fırtına kimliksiz ceplerimize inerdi
ince türkümüzü köprüler söylerdi
işi gücü bırakır köprüleri ezberlerdik
zaman nedir bilmezdik
yalnızlık babamız olurdu

gözgözü görmezdi
yaralı olurduk
iç burukluğumuzda deniz sargısı
bizi yok edecek dalgaları beklerdik
uyumak isterdik
üşüşürdük mangaldan bozmamızın kıyıcığına
eteğine tutunurduk işte o ince bir türküydü
her şeyi bırakır ışıklarla sevişirdik
sabah olmasın isterdik
annemiz olsun gece örtsün acılarımızın üstünü
zamana söylenmedik söz bırakmazdık
kendimizi bırakır kargalara ağlardık
yollar sopsoğuk gri bir çizgiyle koşar giderdi
elimiz kolumuz bağlı kargaların çığrışını özlerdik
ayaklarımıza kar suyu dolardı
zaman nedir bilmezdik

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.