GİTTİGİN O GÜN


Samsun da bir akşam dı
Yüreğide fırtınalar koparan
bir sela sesi çınlatıyordu kulaklarımı
Ne sanki canımdan can kopuyordu
Dediler annanen öldü
yalancılar dedim
İnanmak istemedim
Gittim acı acı nefes alıyordum
Gördügüme inanamadım
Yıkıldı bedenim oracıkta
boylu boyunca yatıyordu
Kalk annanem ben geldim
Elini ilk defa uzatmadı bana
Yüzüme ilk defa bakmadı
Yüreğim dayanmıyordu
Dedim benide al yanına
haykırdım sesimi duydumu bilmem
Ama acıyordu zavaldı bedenim
Sonra geldi 8,9 adamlar
Kaldırdılar omuzlarına
yavaş, yavaş götürüyorlardı
HAYKIRDIM son nefesime kadar
Nereye götürüyorsunuz diye
Yığılıp kaldım oracığa
Artık yoktu annanem
Şu yalancı ve garip dünyada
Artık ne gece ne sabahım oluyor
Hiç bir gece onun kadar güzel olmuyor
Hiç bir dogan güneş onun kadar aydınlık olmuyordu


SEN GİTTİGİN O GÜN
BENİM RUHUMDA ÖLDÜ
HİÇ BİR FARKIM KALMADI ÖLÜDEN
SEN TORAKTA BEN YER YÜZÜNDE ÖLÜYÜM
O HEP ÇOCOKÇA RUHUMDA YOK ARTIK
SEN GÖRMEYELİ SAÇLARIMA AK
RUHUMA ZİFİR KARANLIK ÇÖKTÜ
ARTIK SAÇLARIMIDA ÖRMÜYORUM
ÇÜNKÜ HEP SEN ÖRERDİN ŞAÇLARIMI
HEM ESKİSİ GİBİDE UZATMIYORUM
HER ŞEY ACI VERİYOR CANIM ANNANEM
ŞU YALANCI DÜNYADA NİYE SENSİZİM Kİ SANKİ
BEKELE BENİ GELECEGİM BİR GÜN ANSIZIN
SENİ ÇOK AMA ÇOK ÖZLEDİM


MEKANIN CENNET OLSUN | ANNANEM |

16/03/2002