Ustam, dimdik kal hep, ömrünce!
Dağarcığında kelimeler, es gönlünce…
Balonun havasını sal, önce yükselelim …
Yazalım ilk etikayı, sevdaları giydirelim;
“Nüfus kağıdı büyür, sabırsız,
Sevgi, emek ister, katıksız”

Ustam, şöyle bir dur, ve kur;
Pembe yakışır gence
Giydiğine göre bence,
Karıştın bunca gence!
Esinin yaşlanmasın pek
Pembe kalsın hep, orda dur!
Hadi Ustam, kıpraş bakalım
Bir etika daha çakalım;
“Hiçbir şey kokmayacağına,
Becerebil de hani, kokulan ol!”

Ustam, sevgi emek ister,
Sevdalara yetişelim, kan-ter!
Yeter artık, keselim konuşmayı…
Çakalım, aklımdan geçen etikayı
“Ayağım gönlüne takıldı,
Yer değiştirdin gönlümle!”

Ustam; dışa açılan dizelerimdir
Dizelerim kimliğimdir, bizimdir
Adanmışlığımdır sonra, senindir…
Yıllanmışlığımdır O, özlemimdir.
Öyleyse patlatalım bir etika daha
Hadi Ustam, bizimdir ve tam yeridir;
“Şairim, künyem şöyle kazılsın;
Hüzünhanesi derindi, sımsıcaktı,
Yüzü güneşe ve insana dönüktü,
Sağlamdı… Kararlıydı… Özgürdü…”

Tamam, laflayalım artık; dökülsün dizeler
Adı da şöyle olsun, Gönlünce Gezinmeler…

Geç erimeler olsun sana kardan adam…
Esini gür, kalemi özgür Kardanadam!
Artık sessize alalım, Fosil Madam…
Çiğsin henüz, pişersin el-endam,
Toysun kızım, öğrenirsin yol-yordam!

Yakamoz tarlasında şafak sökümü,
Taze hüzün gezdir, yaprak dökümü…
Yamandın da kazandın Yitik Dükü’mü,
Kala-kal – dona-kal, bir bıyık bükümü!
Ustam, çık hayalhanemden finalliyelim
Son etikam olsun şiire, artık çekileyim;
“İçimi boğarcasına esinime didişmem,
Şiir, yaşar/yaşanır; Yaşasın!
Yük olursam, O yaşamaz, bir tek solur…
Siparişimdir vitrine, evet benim olur…
Paylaşırız da, nihayet esinim boğulur,
Diyebilsem ya; Bu şiir benim olmuyor,
Şiirim, Bana kokmuyor!”

Ya Ustam; dışa vuran dizelerimdir,
Dizelerim kimliğimdir, bizimdir,
Adanmışlığımdır ötesi, senindir…
Yıllanmışlığımdır O, özlemimdir.

Mayam fırınımdır, esinimdir;
Kokuyorsa mayam, şiirdir,
Kokluyorsanız, O sizindir,
Şiirimdir!

Müjdat Eraslan.