Kanaatten zanaate
Sebepten sebebe "doğru" akan ..
...
Karşılıksız elif gibi sevmeye
Riyâsız vav gibi eğilmeye bir ’ahsen’ olmak ...
Senin lügatında ne(y)dir!
...

İlâhi vadesi noktalanmış yağmur damlası gibi
Vatanına çekilmenin kanat izleriydi
Gözlerindeki mukaddes uçurum

Işığı sönmüşse
Karanlığa ter akıtıp gömülmüşse
Yok hükmündedir feneri
ve sarayı ansızın
ve alayı anlamaksızın dönmüşse bir harabeye
Neyin seferidir bu, neyin ederi!

Basa basa taşları yaralatıyorsun
Taşlar ki bir eyvahtan bir eyvaha
Bir ikametten bir ikamete hikmet taşıyor
Bak, iplik iplik gökyüzü
Tekmil veriyor Allah’a
Bir elden bir ele rahmet

Her çığlığın sonunda anlamıştın
Neydi bağıran!
Hece hece siliniyor bark’odu diriliğin
Yüzünüzde gökyüzü telaşı
Ney’di seni,
ölüm ve düşten öteye çağıran!

Her soluğun bir tutam aşk taşıyor
Damla damla uzaklaşıyor bedende ayrılığın
Her adımda bir âlem aşınıyor
Her aşımda bir mânâya şikayet
Sen ne(y)sin!
Nasılsa bir gün üfleneceksin
İsmâil niyetine eğseydin
İbrâhim niyetine düşürseydin nef(e)sini ateşe
Aşk sana kıyamazdı bilirsin

Dinle!
Kulaklarına ney’in sesi taşınıyor
Yanılgıdasın, hüsrandasın her saniyede bir zordasın!
Zikrettiğin bütün susmalara
Alevden bir şiirin sesi taşınıyor
O alev ki sazlığını baştan başa yakıyor
O sazlık ki bülbül olmuş
Vuslat diye şakıyor

Haydi sokul sonsuzluğun satır aralarına!
Merhametle kanattığın dudaklara
Ateşten bir gül yakışıyor
Güller ki sevdasını bir mâşukun uykusuna aşılıyor
Sanki hiç hezimete uğramamışsın gibi
Kim kimi yakıyor,
Kim kimden kaçıyor!
Yanmak senin neyine!
...

(r)