öyle güzel bakıyorki gözlerime
aşık oluyorum aşka
eğreti, gidecek gibi durmuyorum yanında
yıllarca kalmak bir içim suda
kağıttan gemilerimi yüzdürmek
kirpiklerinde sallanmak istiyorum

öyle usul geliyor ki sözler dudağına
bütün sözlerimi unutuyorum
o da kendini unutuyor bende
sözleri dağılan inci tanesi
sanki ellerinde duruyor
çözemediğim bütün düğümler

bir şey uzatıyor gözleriyle
bir gül mü bir dünya mı yoksa
sırat mı ahirette üstünden geçeceğim
hep kalıyorum yolun başında
bir türlü geçemiyorum ateşinin üstünden
karşıdan bakıyor cennet

hapsedilmiyor bir resmin içine
o mu diye soruyor penceredeki çiçekler
üstlerine çekiyorum perdeyi
bana bakıyor duvardan yıllarca
ıslak bakışlarını hiç düşürmeden
tuzu oluyorum gözyaşlarının

yalan yok diyorum gözlerin gerçek
daha hızlı adım atar adımlarından
geçip gitmez yanımdan yabancı gibi
aşkın zaferi gözlerindedir
derin sulardaki aylı ışıltı
bir gül bırakır çıkmaz sokağa

öyle tası tarağı toplayıp gitmez
gözlerinin içinde akar ırmağı
o ince hareler alır gönlümü
kıyılarıma çarpar sürekli
bir taş fırlatıp kaçamam ondan
çocuktur yakalar örgü saçımdan..

07. 01. 2013 / Nazik Gülünay