Yanına bir adam gelir
Ve
Gelincikler artık
Son yazda da açmaya karar verir.
Söyleme aşkı sus!
Sus gözünü seveyim
Aşk kocaman bir gizdir.
Haramlar helal
Helaller haram
Hem de kızböceklerinin
Kanadından saydam!
(Yüreğin kamaşır
Yangın minnacık bir sızı bırakır.)

III

Onun öpüşlerinde seversin
Kaç yıllık dudağını...
Onun kollarında fark edersin
Yıldızların
Akşam olmadan da çıktığını...
Yangında ne de güzelsin!
(Yangın azıcık acıtır.)

IV

Lavanta mavisi sabahların
Kendine nazar değdiren güzelliği...
Yaşamayan anlayamaz
Kaç kez sevişirsin
Zaman seni yakalayamaz
Ve özlem
Sevişirken de ayrılmaz.
İçinde bir yerler
Durmadan bağırır...
(Yangın adamakıllı acıtır.)

V

Bir sabah
Bildiğin bütün kelimeler
Birbirine şaşkın şaşkın bakındığında
Yangın gözlerine yürür.
Gözündeki yaş
Artık en güzel süsündür.
Her sevişme
Özlemle başlayıp
Özlemle biten özündür.
Bir tek sen bilirsin ki
Tanrı seni seyretmektedir.
Göreceği veya görmeyeceği
Yiğitliğindir...
(Yangın gittikçe şiddetlenir.)

VI

Aslında hiç başlamamış ve bitmeyecek
O deli tango sürerken
Bütün kucaklaşmaların yüzü düşer.
İkiz inciler
“Mecburen” ayrılır...
Adam ve kadın gider.
Deniz bu işe söylenir
Nefrete yetiş denir
Unutmak bir ihtimaldir...
Sonradan öğrenilir
Bazen bir yüreği terketmek
O yüreğe yerleşmektir...
(Yangın? Rüzgara kuvvet! )

VII

Bol gözyaşı
Az hayat...
Tek bir tane keşkeli cümle
Kuramazsın
Şarkınız çalar ve
Sen yine
Kıyamazsın...
(Yiğit olmak ha???
Tutuştun sen artık.)

VIII

Zor zamanlardasın şimdi...
Öğrenirsin
Patlamış bir volkanın
Kaynayan lavlarında yüzmeyi
Ve asla yüzünü ekşitmemeyi...
Elsiz dudaksız sevişmeler başlar
Hasrettir adı...
Öğrenirsin
Acıyı
Gözlerinle yüreğine üleştirmeyi...
(İçin dışın yangın.)

IX

Hayat ömürde aşk temelli
Neler neler anlarsın...
Ne varsa hayatın getirdiği kirli
Aşka basarsın...
(Sen yangınsın.)