Gecenin üşüdüğü vakit !

Gün yitip giderken..yavaş yavaş
Ulu dağların ardında..
Bir hüzün kalır yüreğimde..
Bir düş ellerimde..
Bir de gülüşün gözlerimde..

Ay doğacak birazdan..sensiz
Belki kar yağacak..
Ama..hiç bir kar tanesi..
Yokluğun kadar üşütmeyecek yüreğimi

Bak işte gece..işte cigaram..
Dumanı kayboluyor ayazda..
Banklar soğuk..
Üşüyorum birazda..

Ahhh...bir de şu düşlerim olmasa..
Bir de gelme ihtimalin kalmasa..
İşte o an yıkılırım..
Koca bir çınar gövdəsi gibi..
Gecenin gecede üşüdüğü vakit..
Sokak lambalarının donduğu vakit..
İğne atsan geceye..donar havada..
Bir ben..bir kaç köpek dışarıda..
Onlar da nasipsiz..
Onlarda sahipsiz..

Gözlerim ufka dalgın..
Yüreğim sana yangın..
Cam kenarında çiçekler dökülmüş..
Pencere perdeleri solgun..
Mavi bir kapı açılır belki..
Yemek artıkları bırakılır kapı önüne..
Yavrulu köpekler hatırına..

Hiç umudum yok..
Ne mavi kapı açılacak..
Ne sen geleceksin..apansız..

Gelirsen sessiz gel..
Usul usul yaklaş..gözlerimi kapa..
İlk senin adını söyleyeyim..usulca.
H. Işık. 6/11/20