tutunmak,ışığına....hem de ,bir yudum sevgi için...İnsan adedince yürek var yeryüzünde...taşlaşmış,kömürleşmiş ve de içinde ışığa dair kırıntı kalmamış zannetsek,zannetse de sahibi,o yüreğin,gene de bir yudum sevgiye hasrettir tüm gönüller...herşeye..her ruh iklimine...her yaşamı algılayışlarına rağmen hem de...birileri tarafından sevildiğini...birileri tarafından özlendiğini...birini sevdiğini...bir yerlerde,birilerine dair kırıntılar ve hatıralar olduğunu hayal etmek,düşünmek bile haz verir,bir yudum sevgiye hasret yüreklere...şehirleri yakalarız içimizde,ışığı sönmüş,bulvarlarında izmaritler,perdelerinde ölgün ışıklar ve de çaresizlikten kıvrananların öksürük seslerinde...hep gecelerde yakalanır şehirlerin ruhu,sürmeler çekmişçesine hüzünlerin gözlerine kapkara...sarmalar bizi,titrek ürperişler ,hücrelerimizin en karanlık dehlizlerinde acımasızca...ışığına tutunuyorum,ölgün şehirlerimin ses vermeyen hazin rüzgarlarının, inadına,inadına...tebriklerim,imgeler ile temayı örtüştürmenize ve illa da,inadına inadına ışığa tutunmak isteyenlerin yüreklerine tercüman oluşlarınızadır...selamlarla...