15
Yorum
42
Beğeni
4,9
Puan
846
Okunma
Gözlerinde umut avuçlarında karanfil
Parmaklarına lavanta kokusu sinmiş
Oysa ben çınar ağacıyım...
Kuşların sığınma eviyim yani!
Mavi düşlerin hayalini kurmayalı,
çok zaman oldu.
Ceplerimi tıka basa umut doldurmuş,
uzak yol yolcusuyum şimdi.
Kucak dolusu hüzünlerimi sundum,
geceye ve denizin dibindeki balıklara.
Okunması gereken kitap gibi
okudum geceyi, ibadet havasında.
Hangi dine indi bilmiyorum.
Dinlere de inanmıyorum artık.
Ülkesinde kaçmak zorunda kalan,
savaş mağduru gibi,
anayasanıza da inanmıyorum.
Şimdi;
Koronadan korunmanın derdine düşmüşüm
Yalnızlığımda şarapla değil,
kederimle sarhoş oluyorum.
28 Ekim 2020
Hüseyin Taşdemir
5.0
96% (27)
3.0
4% (1)
Cevap Yaz