1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
657
Okunma
Kabuğuna çekildi yalnızlığım
Ne geleni bekleyecek nefesim
Ne gideni uğurlayacak takâtim yok artık
Asma kilitleri kaldırdım anahtarlarıyla beraber
Ölen insanlığa bir mezarlık kurdum
Düşlerimin en derinlerinde
Gelen geçen rahmetler okuyor
Ruhu bir kez daha şâd oluyor
Yaşatmıyor kimseler de
Ve sevgiyle suluyorlar topraklarını
Çiçeklenecek bir gün benden habersizce
Garip bir muhacirin sahipsiz kentlerinde
Susuyorum
Kalemim bağırıyor sustuklarımı
İçimden taşınıyor kalbimin kırıkları
Ülkemin sınırlarının en dışına
Garip bir muhacir gibi konup göçüyorum
Kalbimin karanlık sokaklarına
Ve sönüyor bir bir
Sensiz gittiğim şehirlerin ihtişamlı ışıkları...
Müzeyyen Sabah
5.0
100% (2)
Cevap Yaz