BİR ZAMANLAR MARİA


Bir MARİA vardı
Yumuşacık esip gelmişti
Sıcak AK DENİZE
İçimin eskimeyen ülkesinde
Yaşamak üzere...

AK DENİZ’İN yüreği bulaşmıştı
Bir zamanlar ona
GÜNEY kokulu
Ilık rüzgarların nefesiyle
İç içeydi
O limanda Körpe gençliğiyle...

Koca AKDENİZİN
Tuzlu solumalarıyla
Mehtaplı Temmuz akşamlarında ışıldayan
Ve MERSİN’de yüzü gözü
Güneş ıslağıyla bazen
MERSİN’İN şirin yüzüne
Bir ben gibi makyaj olan
Caddelerinde saf yürüyüşlü adımlarıyla
Bir MARİA vardı işte
Öylesi bir MARİA ,
Yaşamaya başlamıştı içimde !...

Bir MARİA ki ;
Mavi bulutlarda gezerdi karada
Mavi heyecanlarla biri beklerdi
Sonra O’nu o mavi limanda.
Denize giyinik olurdu bakışları,
Öldüresi bir nazarla !
Lisanı ürkek kımıldardı dilinde
O paralelin ruhuyla, olmuştu arkadaş
MERSİNİ sevmişti kare kare
Ben bunu anlamıştım onda...

MERSİN cennetinde
O’nu İlk gördüğüm günler de
Sahildeki palmiyeli gölgeliklerle
Kanka gibiydiler
İkindi vakitleri sarmaş dolaş
Ve turunçgillerin renkleriyle
Boyalı banklar üzerinde !...

Gözleri maviydi alabildiğine
SCAMORE !...Onunla akla gelirdi
O, MARİA’yı bana getiren gemiydi
Mutlu sallanırdı hep limanda
MARİA’ya o şekil ninnileşirdi
MARİAYLA dalgalar üzerindeyken
Kur yapardı ona SCAMORE sanki
MARİA’NIN limanında demirliyken !...

Gözleri sıkça karaya açılabilen
Bir yolcuydu AK DENİZ’İN tuzlu ellerinde
Mavi gözlü MARİA !...
Ben ise,
MERSİN’in o sağanak limanında
Bir düş gezginiydim işte
Bu yitik şairliğim
Çok eskilerden kalma
Sık sık sürerdim kendimi
Bir kentten bir başka kente
Yitilirdim sıcak kentlerde
Ben mısra mısra
Takılıp kalırken
Yitik bir sevdanın peşinde
Aşkta çaresizlik
Yollara revan ederdi beni
Sevmek ve sevilmek olmasa hani
Yaşamak bana yük gelirdi !...

Mavi mavi bakardı bana
Güverteden MARİA
Ben ona her zaman olduğu gibi
Boynu bükük bir arzuyla…

MARİA’nın gözlerinin
Gün ışığına göre değişkendi rengi
Boşuna çözüm arardım kendi kendime
Biliyordum,lakin
Böylesi durumlarda
MARİA’nın gözlerinin o mavi tadı
Dururdu hep, aklımın dili ucunda !...

Ben,
MERSİN güzeli bir dünyada
Ve yine ben,
O limanda,
Ay ışığını seyre bayılırdım ara sıra,
Denizde cıvıldaşan ay ışığı
Saatlerce
MARİA nın gölgesiyle dans ederdi durmadan
Benim yerime !…

Gökyüzünde ki ay ışığı,oysa
Çok uzaklardaydı
Çok uzak…
Bilinmedik dünyalarda
Hem MARİA nasıl giderdi oralara..
Ayrıca,
Üçümüz bir olurduk, gelip bir araya
Bazan da
BEN,MARİA,birde AY IŞIĞI
Ayarlardık kendimizi orada
Duruşumuzla ağdalı ağdalı.
Hepimiz bir sevgiliydik sanki
Üstelik ,hepimizde sevdalı.
Geceye poz verirdik o şekilde
Olamazdı bundan daha güzel bir anı
Bağdaş kurardı aramıza
SCAMORE ,da
Basıverirdim göz bebeğimin
Ela deklanşörüne
Çiziliverirdi çok ince bir resim,ok gibi
Aniden yüreğimin çekirdeğine !...

Bir ben vardım,benden başka
Şairliğin o darağacında
Tir tir titreyen bir ben
O MERSİN limanında.
Barışık yaşardı benimle
Durumu idare ederken
Diğer ben
Ve yüküne,
Dünyaların olumsuzluklarını sığdıran
Bendeki o ruhsal beden !...
Özleyişe,aşka,acıya ve hatta inatla
Her güzelliğe sadakatla
Ölümü göze alıp itaat eden,
Bir bendim o ben,
MERSİN limanında !...

Nereden düştü kendimin,
O ben aklıma
Konumuz sendin MARİA !
SCAMORE en gerçek olanıydı
Bir gölge oyunu yaşıyordum
Sanki o limanda
O zaman ki dünyamın her karesinde
Ay ışığının verdiği sonsuz bir ilhamla
Her şey öylesine maviydi ki
İskeledeki tüm güzellikler
Şiirceydi, gönlümün kızardığı her yer.
Şairceydi, düşlerin omuzlarındaki eller,
Bir liman yalnızlığıyla MERSİNDE.
Sahiciydi ama , içimde ki o benler
SCAMORE çeliğinin ,
Yufkalaşan yüreğiyle birlikte
Sahiciydik o benlerle !...

Her türlü özlemin
En iştahlı avuçlarında
Durup durup
Mevsimsiz üşürdüm bedenime
Geri dönüp bakarken
Pembe MARİA’LI gönlüme
Şu anki gibi,durup durup yine
Ölürdüm dirile dirile !...
Mavi gözlü MARİA’NIN
İçimde ki pembe mazisi
Gerçek bir yazgı gibi işlenmişti
O liman da ayrıca
Hüzünlü yalnızlıklarım birer birer
Yivli çizgiler halinde alnıma
Sonrada !...

Olacak şey miydi ;
Ben unutmaya uğraşırken bir rüyayı
O rüyada olup bitenleri…
MERSİNDE bir mavi gözlü MARİA
Üstelik de SAHİCİ !
Dahası,SCAMORE !
Ve şimdi
Ve …Ve…
Ve yıllar sonra
BİR İKİNDİ.....
NEREDEN AKLIMA GELDİ....
BİR ZAMANLAR MARİA !.......

İ.H.Gürcanok
AĞVA