Rafığım can dostum halimi sorma
Kuralım masayı avare durma
Tekerrür edersem yüzüme vurma
Çalar saat gibi kuruldum rafık

Önemi yok asla el alem ne der
Bu dünyada herkes öz ömrünü yer
Bekletme kadehi doldur birader
Bende senin gibi sürüldüm rafık

Sen vaktinde çıktın ben köyde kaldım
Ne gün yüzü gördüm ne murat aldım
Gördüğüm belanın içine daldım
Eğilmedim amma kırıldım rafık

Yaşım duruldukça ben dalgalandım
Feleğin seline hep yakalandım
Hayat vadisinde çok çalkalandım
Aktım aktım yeni duruldum rafık

Bilirsin küçükten gelir giderdi
Sonradan öğrendim ne imiş derdi
Mevla aynı derdi bana da verdi
Bende onun gibi vuruldum rafık

Çokça ısrar ettim kalkıp gitmedi
Dünyada kimseye minnet etmedi
Belki de ilk defa gücü yetmedi
Babama da küstüm darıldım rafık

Başımın üstünde kitapta dinde
Suç ise suçluyum Allah indinde
Yukarda ay şahit dudun dibinde
O gece bir kere sarıldım rafık

Kaptım palazımı aldım uçurdum
Görmel köprüsünden gece geçirdim
Her gece dövdüler aklım kaçırdım
Karakolda üç gün soruldum rafık

Aldılar elimden gelin ettiler
Canımın içini elin ettiler
Beni gıyabımda telin ettiler
O gün öldüm öldüm dirildim rafık

Hayatmış her şeyi öğreten mektep
Mutluluk yok imiş dünyayı dep dep
İnsanın çabası boşunaymış hep
Yolun yarısında yoruldum rafık

Demişler dünyadan birazda sen ye
Altmış beş Ermenek yazılı künye
Daha fazlasını almıyor bünye
Sohbet dokunuyor buruldum rafik
Zi y a A C A R
18.10.2020/KONYA