öz hep aslını arar
iniltisi de içinde paralanır
bulutta yağmuru tarar
nem kapma huyundan da vaz geçmez
şu benim kısmetsiz duygularım

oysa ki bir zamanlar
günlerim hep onunla hardı
ruhumu kıstıran gülüşüyle
beni de bana yar etmeyene küskünüm
kara bir leke gibi gidişatıyla
içine düşen duygularımı geri ver bari
tenine karışan terimde mi yok
uyanamadın da gitti

kerttikçe kerttin
içinden içime akıttığın mayhoşluğu
güzden artmış o don halinle
sen ne zıkkımdın ki
hiç sığmadı kalbe katran karası günlerin
sanki kıran girmişti sürüne

bittin içimi karartan aşkının duldasında
illa kapıya kul aranmaz zalim
böyle işte hayat
yoldan çıkarılır iblise köle bırakılırsın

gayri dönmem o kasırganın ortasına
illa ki ruhumun kanayan suçsuzluğunun katiline
dizini döv akılsız o başın yerine
illa ki kırılsın
sürüm sürüm sürün bir yılan gibi
aksın zehrin o art niyetinin ta içine

şahsın oysa muhayyermiş
nede çok beğenirdin ya kendini
öz asla aslını inkar etmez
o an kusarmış
görmedin bilmedin deme
doğru ile eğri gibi zıt kutup olduk
fark bile etmedin

bu ahvalini koynumda beslemişim
git de bari
kendini de böyle gütme be zalim
adına lanetletip yüzüne de tükürtme bari
hiç mi bir tövbe gelmez ki aklına
gerçi tüm tövbeleri sen sakız sanırsın

nasıl olsa
sevap da günah da mahşerde bizi bekler
gizli saklının sırrını çözecek ölümlü diller…



AZAP...(Kadri Atmaca) 11.10.2020