Açtım odamdaki perdeleri, Güneşi buyur ettim içeri,
ısıttım üşüyen yüreğimi, Sevgimi demledim ateşinde,
sen diye yudumladım.
Ama hiçbir şeyin tadı yok sensiz,
sensiz odam çok sessiz, saatler grev yapmış çalışmıyor.
Zaman kelepçelenmiş bileklerinden kahretsin.
Odamdaki aynada yüzün kalmış,
Birde kokun kalmış yastığımda, odamın her karesinde,
Komodin de tarağına, rujuna bakıyorum,
Birde resmine, seni arıyorum. Ama hiçbir şey senin tadını vermiyor.
Bana yazdığın şiir defterinin sayfalarını açıyorum,
okumuyorum şiirlerini, çünkü hepsi ezberimde,
sadece yazını kokluyorum sen kokuyorsun diye.
Olmuyor sensiz yinede gülüm olmuyor, seni her an özlüyorum.
Gittiğin yer bir adımlık oysa,
Elimi uzatsam saçlarını okşayacağım,
Bir adım atsam yakalayacağım mesafedesin,
sensiz her an bir ömre bedel, aşk sevda bu olsa gerek.
Seni ne kadar çok sevdiğimi sensiz kalınca daha iyi anlıyorum.
Uyku haram gözlerime, set çekmiş uykulara göz kapaklarım grevde,
Tan vakti düşmüş odama güneş yerine,
zoraki geçen zamanda, bana bir asır gelen yokluğunda.
Ben hala grevde olan göz kapaklarımın kurbanıyım.
Ve hala ayaktayım.
Gel kapıyı çalmadan kalbime girdiğin gibi anahtarı sende kapımın ve kalbimin, sormadan gir içeri.
Çabuk gel artık bitiklerdeyim.
Bitiklerdeyim gülüm.21.07.2004

Kazım Doğan