güz düşüyor pencereye

efkarımı martılara taşıyan

alaca bir vakitte


rüzgar ezelden gelen

bir nağmeyi uluyor

hışırdayan yapraklar

gülümsüyor ölüme



sonbahar, atları çayırlara

salmış

ceviz ağaçları altında

aceleyle cevizleri

toplayan bir sincap


son bahar ağarıyor ruhuma

ve vakit suskun

çay demlenmiş közünde

bu vakit yine sen tütüyor gözümde


bahçedeki nar ağacı mor bir tablo

erken olgunlaşmış meyve tane tane

oracıkta duran nazlı gölgesinde



göğ kızıl yanan ateşli

kuytu harabe kentlerin ıssızlığı

alınlarıma yağan çiy damlası gibi



kalbim çiçeklerin bahara özlemi

durgunluğum kar altındaki tohumlar

ah bahar gelse, gülümseyen bahar


ıhlamur kokusuna çöken

kestane mangallarının dumanı

burası yüreğimin masallar diyarı



bana acı acı gülümseyen

dakikalar

saatler

aylar

mevsimler

ve girdaplar...


...kış mevsimi yakın doğaya

ölüm ise yakın bana


meşe ağacındaki

son yaprak rüzgarın

bağrına sarılınca


esen poyrazlar

ve darmadağın

savrulan saçların

hayalim olsun


bekliyorum özlemle

ölüm artık bana gelsin...