-I-
Göğün yamacına saplanır
Kül rengi akşamlar,
Gömülür derin yalnızlıklara
İzbe damlar.
Gün çok yorgun
Bitmez koca sürgün
Rahman’a uzanır ellerim
Dilimden dua damlar.

-II-
Ne buruk biter gurbet elde gün
Hepimiz eriz, şafağa vurgun.
Yeniden doğmak içindir
Her batış amma
Gurbet elde gün
Yine de hep buruk batar.

-III-
Dağlar gibi dost bulunmaz cana
Dumanlar çakarım başına
Gözümü silip bakarım, bakarım
Görünmez yine bizim memleket.
Rüzgârdan gayrısı ses vermez
İlaçtan acı rüzgârlar
Gönül güneşimi viran ettin be gurbet!..

-IV-
Bütün artılar sendendir,
Tüm eksiler bizde,
Sahte adımlar kıvranır silik izde,
Eller donar, duygular üşür yüzde,
Kusurat kusuyor beşer,
Tek kurtuluş duadır.

-V-
Derin olsa da okyanus,
Görünür sahil bir gün,
Diner hasretin korkunç sancısı, çığlığı.
Susar gönül dağımı inleten bülbül.
Koynunda binlerce taze gül,
Duyulur memleketten baharın ıslığı.

-VI-
Dua yağmurunda iyice ıslandım,
Gamı attım, rahmeti tattım.
Gül gönlüm, gül.
Ekmeğimi ışığa bandım...


1.ve 6.kıtalar 17/09/1997 tarihinde, 2.kıta 20-21/11/1997 tarihlerinde, 4.kıta 12/10/1997 tarihinde Ardahan’da asker iken; 3.kıta ise 06/05/1999 tarihinde Eraslan OO 8-A sınıfında ders yaparken yazılmıştır.

(İlk ismi: Şu Gurbet)
(Son tashih zamanı: 16/04/2021, 06:13; Kocasinan, Kayseri)
*