Eskiden İstanbul’da yaşamak vardı...
Küçüksü Çayırı’nda komşular toplaşır piknikler yapılırdı.
Herkes birbirini tanır, altın sarısı mısır el yakardı.
Bahçe-i Göksü hep güzelliklere tanıktı...

Eskiden İstanbul’da yaşamak vardı...
Konaklarda çiçekler birbiriyle yarışırdı...
Sokaklar sardunya, karanfil, Leylak kokardı.
Salkım saçak üzümler, bostanları sarardı.

Eskiden İstanbul da yaşamak vardı...
İnsanlar zanaatkâr, kanaatkâr, İtaatkârdı,
Şimdilerde yok öyle Beyler, Bayanlar...
Arar olduk; candan sevenler, sayanlar...

Eskiden İstanbul da yaşamak vardı...
İnsanlık Asırlık çınar gibi kök salmıştı gönüllere,
Saygı, sevgi akan dereler gibiyidi yüreklerde,
İnsanlar mutlu huzurluydu...

Eskiden İstanbul’da yaşamak vardı...
Sandal sefaları yapılırdı Boğaziçi koylarında,
Mehtablı gecelerde şarkılar yankılanırdı yıldızlara...
Gerçek sevdalar doyasıya yaşanırdı eski zamanlarda...

Safure kalafat.
15.12 .2oo7 Üsk...