Benim yaramı soracak olursan
İşte burada Anne!
Ben buradan zayıf kaldım
Nereden diye soracak olursan
insanlığımdan,
En önemlisi Kadınlığımdan yara aldım.
Bana kendini sev kızım diyorsun
Kendimi sevmek istiyorum ama sevemiyorum.
Beni önce çocukluğumdan
Sonra kalbimden vurdular.
Yüzümden pembe gülüşlerimi
Gök yüzümden Mavi düşlerimi
Bahçemden Güne bakan çiçeklerimi yoldular.
İşte bu yüzden, bu yüzden kendimi sevemiyorum
İnsancıl duygularım beni sevmiyor...
Affet beni anne.



Çocukluğum da; sana diyemediğim
Dudaklarımda lanetli bir öpücüğün tadı
Gözlerim de kör karanlık kuyulara açılan bir bakış
Tenimde kirli ellerin izi kaldı.
Ve...
Zihnimde her gece yaşamayı unutan
Ölümlerden ölüm tadan
Masum bir kız çocuğu ağlıyor Anne...


Sen ellerimi bırakıp
Gittiğin topraklardan bir pencere açılsa
Rüzgar esse, uğultusu ile Sevinçler girse içeriye
Güneşin sıcağı gibi değsin ellerinin sıcaklığı yüzüme.
Ellerimi tut
Beni sev
Sev lütfen anne.
Ansızın bırakıp gittiğin gibi gitme
Ben kendimi sevemiyorum
Üzülüyorum aslında hallerime, kızıyorum da
Ama iyileşemiyorum.
Ruhu hasta zavallı insancıklar önce oyuncaklarımı kırdı
Dokununca tenime, çocukluğumu,
Sonra kadınlığımı çaldı.
Yaram çok derinde
Sen bunları bilmiyorsun.
Bilmiyorsun Anne


Huzur dolu balkonunda
Umuda ektiğin çiçeklerin son yaprakları solmak üzere.
Bir damla can suyu olsa gülücüğün
Bir kapı aralansa gittiğin topraklardan
Bir gecelik müsaade alsan bizi yaratandan
Sen gelsen Melekler gibi
Duvarlarımın rengi değişse
Üzerinde ki, yakası eksik, beyazı gömleği çıkartsan.
Anneler gününde aldığım (Nevruz) çiçeği desenli elbiseni giysen
Tutsam eteğinden yapışsam
Kal desem yalvarsam kalmazmısın? Anne...

Gelirken yanında; gözlerinin içi gülen çocukluğumu getirsen.
Yüzümün penceresindeki utanç perdesi aralansa
Işıkları yansa gözlerimin
İçimdeki, çocukluğum gülse
Bir de sen gülsen
Sarılsak olmaz mı? Olmaz mı? Anne!..


Bu gün günlerden (yedi Ekim) sabahı
Kutlu bir cuma
Bir bağ bozumu
Bir hüzün günü, son güz!
Bugün BEN’im doğum günüm ve sen yoksun
Masamda mumlar yok
Dilek dilesem gecemde Yıldızlar yok, Gündüzümde güneş yok
Anne diye seslensem yavrum diyenim yok!..
Eyvahlar olsun ki anne, yaşamak için sebebim yok...

Ah anneciğim
Sensiz bu doğum günümde
Çocukluğumdan miras
Bir kez daha mor ölümler öleceğim
Ve kendi ellerimle gençliğime yakasız gömlek biçeceğim
Kendim selamı okuyup
Kendi kendimi defnedeceğim
Senin bundan haberin yok
Çünkü sen bilmiyorsun
Bilmiyorsun anne...




#hüzünlükent🍂





Kayıplarım vedâsızdır benim~