"Elbiseyim bu dünyada"...ete,kemiğe büründüm,Yunus diye gözüktüm,diyen Yunus tadında ve dünyasında bir avaz...Herkesin,kendi ruhu adına demesi gereken bir cümle...Sonuçta hepimiz atom yığınlarından ibaretiz..ama,sarmaladığımız ruhumuz....gören,tadan,hisseden ruhumuz..elbiseyiz şairenin deyimiyle..Yunus gibi algılayıp,Yunus gibi sarıp sarmalamak yaşamı ve dostları...Tüm insanların farkında olduğunda,dünyayı yaşanası bir misafirhaneye çevirecek hissediş bu,elbise olmak bu dünyada...yarınlara elbet dostlarla erişeceğiz...onlar olmadan,yaşamın binbir türlü tadına,acısına ve güzelliklerine nasıl ulaşabiliriz ki...Kalabalıklarda,yapayalnız kalmak var ya..işte insanların kabusu bu...yapayalnız ölmek...yapayalnız kahvaltı etmek...yapayalnız hatıralara gömülmek...yapayalnız bakmak ufuklara donuk gözlerle...nerde dostlar..evlatlar...sevdiklerimiz...? İlla da dostlar olmalı ,son nefesimizde elinden tutacak, o ebedi yolculuklarımızda...
Şaire,şiirlerinde,dostluğu öyle bir tasvir ediyor ki...Hakediyor bu yürek,dostlukların en güzelini ve en paha biçilmezlerini..
Tebriklerim,dost dost diyen dizelerinizdeki içtenliklere ve yüreğinizin imbiklerinden süzülen dostça avazlarınıza idi...selamlarımla...