9
Yorum
40
Beğeni
4,9
Puan
1107
Okunma
Düşen gazel yapraklarına küstüm
Bütün olumsuzluklara rağmen umut dedim
Bu kaçıncı darbe unuttum
Kalemin ucunda kalan son mürekkeple,
cümlenin neresine yazayım kendimi ve,
bendeki seni.
Sonra,
zehir zemberek yaşadığım hayatı.
Her daim ağlayan çocuk sesi
Doyasıya gözlerinin içine bakılmamış sevda
Dudakları öpülmemiş sevgili
Aşk hikayesinde oku beni
Veya
Elinden oyuncakları alınmış çocuğun bakışıyla, tanı beni.
Toplamda kaç acı yaşadın bilmiyorum
En arabesk anında gözlerinin selinden,
boğulmak isterdim.
Ruhunun bütçesine bakıyorum da
Yıktığın köprüleri inşa edemezsin
Sonbahar gibisin şimdi, üşüyorum
Senden sonra aşka inanmayı bıraktım.
16 Eylül 2020
Hüseyin Taşdemir
5.0
96% (26)
3.0
4% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz