yol ve iz de artık
çoktan kaybolup da gitti
insanlıksa hepten bitti
çoraklaştı gönüller
karartıldı düşünceler
ve kapkara bir kış bizi bekliyor
ardından da
bize çökecek tsunamiler

geri dönüş yok artık bu yoldan
gizli bir el tarafından
üstümüzde hicran türetildi
bu bir kasvet yükü
dilimizde lal tutuğu hüsranlar

duygular hüzünleri yaralar
çırpınışlar kulak paralar
his mis arama gayri arkadaş
ne dost kaldı nede yoldaş

bu hayatı bize
ettiler bir cellat misali
içten içe boğuyor insanı
sanki de bir ölüm resitali

ağıtlar içleri paralar
analar dururken çocuklar ağlar
her cana da
illa ki de giydirilecek karalar

sinsi bir mart akşamıydı
içimize girişi
ayarlanmış olan virüsler
kim bilir daha kaç milyar
masumun kanına girecekler

oysa ki ölenlerin de düşleri vardı
insanlık adına
kardeşliğe adanmıştı tüm olgular
bu faili meçhullerin çıkarına
bu ölümlerden bazı gafiller
nedense bir çeşit mutluluk tadarlar

biz ki
inancına Şahadet adadığımız
bu vatana ve millete aşkla bağlıyız
oyuna gelişte
neden ki aile efradını hiç düşünmeyiz
nedir bu gaflet ve vurdum duymazlığınız
ve nereden geliyor bu sorumsuzluğunuz

siz ölümden zevk alsanız da bilesiniz
bre gafiller
iblisin oyununa gelişte
sizle birlik bu milleti ve ailenizi de
topyekun ölüme sürüklüyorsunuz…


AZAP...(Kadri Atmaca) 06.09.2020