İNSANLAR KÖRDÜR NEFSİNE

İnsanlar kördür nefsine
Almak ister, yıkmak ister
Bir avuç toprakta, yaşarken
Bütün dünyayı cebinde ister

İnsanlar kördür nefsine
Duymak ister, sövmek ister
Yalan olduğunu bildiği halde
İnanıp yemin etmek ister

İnsanlar kördür nefsine
Güzeli dururken gözünde
Çirkini görmek ister
Ona sarılıp uyumak ister

İnsanlar kördür nefsine
Yalan peşinden koşmak ister
Uçurum dan uçup düşmek
Bir hiç uğruna ölmek ister

İnsanlar kördür nefsine
Kendini beğenmek ister
Böbürlenip yürümek ister
Yerlerde sürünüp, düşmek ister

İnsanlar kördür nefsine
Hırslanıp kendine saldırmak ister
Bir delinin sözüne inanıp
Kendi ırkını bitirmek ister

İnsanlar kördür nefsine
İyiliği güzelliği görmez, bilmez
Kötülük yeşertir, hiç dindirmez
Kendini sadece düşünmek ister

İnsanlar kördür nefsine
Saygı duymaz kimseye
Sevgi bilmez, merhametsiz
Hep kendini haklı görmek ister

İnsanlar kördür nefsine
Bir yalana tutuşmuş, sevgi nesine
Ezip, yıkıp geçmiş, dünya hevesine
Ardında bir cehennem bırakmak ister

İnsanlar kördür nefsine
Yaşayıp gidiyor herşey hevesine
Ne saygı, ne sevgi, işin böylesine
Küfürü yiye yiye, ölmek ister...


Hüseyin TORUN