Gittikçe ağırlaşır sırtıma binen yüküm,
Katlanırım yine de, vefasızlık olmasa.
Fırtınada kırıldı sanki asırlık köküm,
Yapraklar sararmasa, keşke güller solmasa.

Hain ne umuyordu benim son gidişimde?
Ben yürüdüm, o koştu; ayrılmadı peşimde,
Sular bile kaynadı alnımın ateşinde,
Bunlara da razıyım, bir de leke çalmasa.

Kadir kıymet bilenler fazla kalmadı dostum,
Geçmişin hatırına çoğu zaman da sustum,
Tenhalarda ağladım, ara sıra kan kustum,
İnsan uyanık olsa, gaflete de dalmasa.

Aklı olan yüklenmez kul hakkını, günahı,
İçten içe çürütür, mazlumun çıkan ahı,
Elbet hesap verecek bir gün kralı, şahı,
Adalet sağlanır mı; eden, bela bulmasa?

Sesi çıkmayanların yaşama hakkı yok mu?
Bütün insanlar mutlu, bütün insanlar tok mu?
Güler yüze muhtacım, istediklerim çok mu?
O yâr çıkıp gelmeden keşke vadem dolmasa.

Kimi kanatsız uçar, suda yürür bazısı,
Görünüşe aldanma, herkesin var sızısı,
Ne yapsa da silinmez kulun alın yazısı,
Çilem burada bitse, mahşere de kalmasa.


Sabri Koca